1مقدمه: مصرف کنندگان متادون دارای مشکلات روانشناختی می باشند که برای خودکارآمدی و افزایش تاب آوری نیاز به آموزش دارند. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش گروهی ذهن آگاهی و گرو هدرمانی شناختی-رفتاری بر تاب آوری و خودکارآمدی افراد تحت درمان متادون انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری افراد تحت درمان متادون مراکز ترک اعتیاد منطقه دو شهر تهران تحت نظر سازمان بهزیستی در نیمه دوم سال 1397 بودند. 45 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون ذهن آگاهی و شناختی-رفتاری (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. آموزش ذهن آگاهی در قالب هشت جلسه 60 دقیقه ای و درمان شناختی- رفتاری در قالب 14 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمون اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت ننمودند. شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی شرر (Sherer) و تاب آوری کونور (Connor) پاسخ دادند. آزمون ها یک ماه بعد، مجدداً اجرا شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه گیر ی مکرر و آزمون تعقیبی Bonferroni در سطح معنی داری 0/05 تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین تاب آوری در گروه آموزش ذهن آگاهی پس از مداخله 8/1±100/85 و در خودکارآمدی 5/20±66/70 افزایش یافت. میانگین تاب آوری در گروه درمان شناختی-رفتاری پس از مداخله 13/77±85/95 و در خودکارآمدی 7/50±57/85 افزایش یافت (P<0/001).   آموزش گروهی ذهن آگاهی در مقایسه با روش گروه درمانی شناختی-رفتاری و در پیگیری یک ماهه تأثیر ماندگاری تری دارد (P<0/005). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد هر دو مداخله موجب افزایش تاب آوری و خودکارآمدی شده و روش ذهن آگاهی تأثیر بیشتری داشت (P<0/001). نتیجه گیری: نتایج تائید کرد که آموزش گروهی ذهن آگاهی و گروه درمانی شناختی-رفتاری بر تاب آوری و خودکارآمدی افراد تحت درمان متادون تأثیر دارد. توصیه می شود مشاوران و درمانگران از این دو رویکرد درمانی هنگام کار با افراد تحت درمان متادون بهره ببرند.

زمینه و هدف: هدف اصلی این مطالعه، بررسی اثربخشی روش تحلیل رفتار کاربردی (ABA یا Applied behavioral analysis) بر علایم کودکان اوتیسم (کودکان 7-3 سال مبتلا به اوتیسم)، در مدت پنج سال است.مواد و روش ها: این تحقیق از نوع تحقیقات آزمایشی است که بر اساس آن 20 نفر از کودکان 3 تا 7 ساله مبتلا به اوتیسم در مرکز اوتیسم اصفهان به مدت پنج سال (90-1385) تحت مداخله به روش ABA قرار گرفتند. از آزمودنی ها در بدو ورود آزمون تشخیصی GARS (Gilliam Autism rating scale) اجرا گردید. این تست در پایان پنج سال دوباره اجرا شد. همچنین آزمودنی ها در ابتدای مداخله توسط چک لیست محقق ساخته، در مولفه های درک مفاهیم شناختی، ریاضی، مهارت های کلامی و خودیاری مورد ارزیابی قرار گرفتند. این چک لیست ها در پایان هر سال نیز اجرا می گردید. داده ها پس از پنج سال توسط نرم افزار SPSS نسخه 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج آزمون t نشان داد که تفاوت معنی داری در پیش آزمون و پس آزمون در مولفه های رفتارهای کلیشه ای، مشکلات ارتباطی و تعاملات اجتماعی و کل نمره GARS وجود دارد (P<0.001). همچنین آزمون Friedman نشان داد که تفاوت معنی داری در میزان مفاهیم شناختی، ریاضی، مهارت های خودیاری و کلامی در مدت پنج سال نسبت به نمره پایه و همچنین نسبت به سال قبل وجود دارد (P<0.001). به عبارتی میزان رشد مفاهیم شناختی و ریاضی، مهارت های خودیاری و کلامی هر سال چشمگیر بوده است.نتیجه گیری: در کل می توان نتیجه گرفت که مداخله ABA بر کاهش علایم اوتیسم و افزایش مهارت ها موثر است.

زمینه و هدف: میزان رضایت از زندگی در افراد دارای وسواس فکری-عملی نسبت به افراد عادی جامعه پایین تر است بنابراین با درمان این اختلال می توان کیفیت زندگی و میزان رضایت زندگی در این افراد را افزایش داد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری و درمان شناختی-رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی بر تنظیم شناختی هیجان و اجتناب شناختی-رفتاری در افراد مبتلا به وسواس فکری-عملی بود. مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی و روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی شهرستان کرج در سال 1398بود. تعداد 45 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه درمان فعال سازی رفتاری، درمان شناختی-رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی و گروه کنترل جایگزین شدند. از پرسش نامه های تنظیم شناختی هیجان و اجتناب شناختی رفتاری برای اندازه گیری اثربخشی درمان ها استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی از نرم افزار SPSS-18 استفاده شده است. یافته ها نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری و درمان شناختی-رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی بر راهبردهای تنظیم شناختی سازش یافته هیجان تفاوت آماری معناداری وجود دارد (0/0001=p و 57/71=F) اما در میزان اثربخشی این دو روش درمانی در اجتناب شناختی-رفتاری تفاوت معنی داری مشاهده نشده است. نتیجه گیری درمان مبتنی بر فعال سازی رفتاری و درمان شناختی-رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و کاهش اجتناب شناختی-رفتاری در بیماران با اختلال وسواس فکری-عملی تاثیر دارد. بنابراین از این دو درمان می توان تنظیم هیجانات و انواع اجتناب ها در بیماران دارای وسواس-فکری عمل استفاده کرد.